Als je aan penvrienden denkt, dan denk je waarschijnlijk aan ouderwets brieven schrijven. Ten minste, dat is waar ik aan dacht toen ik besloot dat ik graag een penvriend wilde. Met de hand een brief schrijven, postzegel erop, de brievenbus in en vervolgens in spanning wachten wanneer je een brief terug krijgt. Het leek me geweldig, maar aangezien postzegels helaas niet erg goed zijn voor je bankrekening is het er nooit van gekomen. Daarnaast wist ik niet waar ik moest beginnen, want hoe vind je een penvriend? Na wat zoek en speurwerk kwam ik op een website voor penvrienden terecht, maakte een account aan en daarna ging het snel. Binnen no-time had ik contact met leeftijdsgenoten van over de hele wereld, en praat ik met hen over cultuur, school en het dagelijks leven.
De eerste penvriend met wie ik echt langdurig contact kreeg, was een meisje uit Iran. We e-mailen nu bijna een jaar met elkaar. Soms wekelijks, maar soms wachten we lang op elkaars antwoord omdat we het druk hebben. De eerste keer dat het zo lang duurde voordat ik antwoord kreeg, had ik de hoop al opgegeven. Toen ik echter na een maand een uitgebreide mail van haar kreeg was ik dolblij. We wisselen vooral veel uit over cultuur en tradities, waarbij we foto’s met uitleg meesturen. Op deze manier leer ik echt veel over de Iraanse cultuur, en zij hopelijk ook over de Nederlandse. Zo weet ik nu dat het maken van een ‘Haft Seen’ tafel een veelvoorkomende traditie is in Iran, bijvoorbeeld bij ‘Norooz’, de feestdag waarbij ze de eerste dag van de lente en het nieuwe jaar vieren. ‘Haft’ betekent ‘zeven’ en ‘seen’ is de ‘s’ in hun alfabet. Er worden dus zeven dingen op de tafel gezet die beginnen met een ‘s’ in hun taal. Naast dat ik nieuwe dingen leer over cultuur, merk ik ook dat er veel overeenkomsten zijn. Zo is er in Iran een traditie om gekleurde eieren op tafel te zetten, klinkt bekend toch? Verder vinden we het leuk om foto’s van ons leven en dingen die we hebben meegemaakt naar elkaar te sturen. Zo delen we vakantiefoto’s, maar ook foto’s van eten, huisdieren of schilderijen die we hebben gemaakt.
Sinds kort heb ik ook contact met een meisje uit China. Ik was erg benieuwd of het Chinese eten dat wij hier bestellen overeenkomt met wat zij echt eet, dus stuurde ik een foto van onze afhaalmaaltijd. Dit bleek niet het geval: heel weinig van het eten op de foto kwam haar bekend voor. Op haar beurt was ze erg geïnteresseerd in de oorlogsgebouwen en monumenten in Europa, omdat in China veel dingen zijn opgeknapt terwijl in Europa veel is behouden. Ik heb haar daarom foto’s gestuurd van mijn vakantie naar Normandië, en uitgelegd wat er allemaal te zien is.
Als je nu denkt dat het altijd over cultuur en tradities gaat, dan kan ik je verzekeren dat dat niet zo is. Met een jongen uit Amerika praat ik over muziek, dat blijkt onze gedeelde passie te zijn. Ik heb hem zelfs zo ver gekregen dat hij een ukelele gaat kopen. We vertellen elkaar weinig over cultuur, we praten vooral over ons dagelijks leven. Laatst kreeg ik een gedetailleerde beschrijving van wat hij die week had gedaan, alsof het zijn dagboek was. Super leuk om te lezen, en zo zie je ook echt wat leeftijdsgenoten in andere landen bezighoudt.
Zoals je waarschijnlijk al hebt begrepen, ben ik erg enthousiast en kan ik het iedereen aanraden om penvrienden te zoeken. Het is ten eerste heel leuk, maar het is ook erg leerzaam en je komt verassende dingen tegen die overeenkomen of juist heel verschillend zijn. Als ik eerlijk ben, had ik er in het begin weinig verwachtingen van. Maar nu ik een jaar in de ‘penvriendwereld’ zit, ben ik erachter gekomen dat er langdurige contacten ontstaan en misschien zelfs echte vriendschappen. Ik zou het super tof vinden om mijn penvrienden ooit in het echt te ontmoeten. Dus, twijfel niet, ga naar Google, zoek een site die jou geschikt lijkt en schrijf erop los!